Şeytanı Uyandırma

John VERDON[1] 

2011 yılında John Verdon’un “Aklından Bir Sayı Tut” ile başlayan polisiye roman üçlemesinin son kitabıdır. Daha önceki temel karakterler korunmakla birlikte bu kez temel kahraman Dave Gurney’nin mizacında değişikliklere gidilmiştir. Ayrıca, ikinci kitaptan farklı olarak artık okuyucunun kronolojik geçmişi bildiği varsayılmıştır. Bu nedenle de diğer kitaplardan bağımsız okunamayacağı gibi ilk iki kitaptan sonra okunmasa da merakla beklenen, çözülecek bir olay içermemektedir.

Daha önce yaz tatili anlayışında keyfiyle okunabileceğini belirttiğim bu eser, merak uyandıran ve heyecanla bitirilecek bir polisiye-gerilim tadından uzak. İlk kitapta da olan ancak o zaman eleştirmek istemediğim “olasılık ve beklenen değer teorisi” kapsamındaki hatalar bu kitapta da devam ettiği için kısa bir açıklama yapma gereği hissettim. En genel hâliyle ve anlaşılır şekliyle olasılık: İncelenen olaya uygun sonuç sayısının toplam tüm sonuç sayısına oranı olarak ifade edilebilir. Benzer şekilde beklenen değer: Bir rassal değişkenin alabileceği bütün değerlerin, olasılıklarıyla çarpılması ve bu işlemin bütün değerler üzerinden toplanmasıyla elde edilen değerdir. Hilesiz bir zarın bir kere atılması olayında 6 gelmesi olasılığı 1/6, altı kere atılmasında en az bir kere altı gelmesi olasılığı ise (6x(1/6) = 1) yüzde yüzdür. Altı deneme olduğu için de aslında yine 1/6’dır. Ancak, bu düşünce sadece büyük sayılar kanunu devrede olduğu sürece bir anlam ifade eder. Verdon ise bunu genel bir kural olarak görerek (1 ile 1.000 arasında sayı tutmak ve siyah Mercedes üzerine olasılık hesaplarında olduğu gibi) üç kitaptan ikisini bu yanlış olmayan ancak eksik teori üzerine inşa etmiştir. 

Son olarak serinin bu son kitabında çok fazla ve gereksiz bir şekilde marka reklamı yapılmasından rahatsızlık duyduğumu belirtmem gerekir. Marka ismi ve logo kullanımının tüketicileri satın almaya teşvik etme etkisinin düşük olduğuna inandığımdan ve halihazırda bunlar günlük hayatımıza işlemiş olduğu için bu şekilde sansür vb. sınırlamalara karşıyım; ancak her fırsatta da kullanılmasını da yersiz buluyorum.

Romana gelince: Gurney, bir seri katil üzerine belgesel hazırlayan genç bir kıza danışmanlık yapmayı kabul eder. On yıl önce yaşanan bu olaylarda kurbanların hepsi keskin bir nişancı tarafından zifiri karanlıkta, pahalı Mercedes arabalarını kullanırken, aynı açıdan ve noktadan kusursuz biçimde vurulmuş ve bedenlerinin yanına birer oyuncak hayvan bırakılmıştır. Asla aydınlatılamayan bu cinayetlerin üstüne bir perde çekilmiştir ve kimse bu perdeyi kaldırabilecek kadar cesaretli değildir. Tek bir kişi dışında. Gurney’nin, kimseye izini belli etmeyecek kadar dâhiyane bir plan yapmış olan bu caniyle oynayabileceği tek bir oyun vardır.

Ölüm oyunu: Kendini hedef göster, o sana gelsin.

Ergun UNUTMAZ, 07/10/2013